همزمانى استرس با ساير عوامل خطر:
وجود همزمان ساير عوامل خطر نظير عفونت، كمبود ريزمغذى ها در مادر و… موجب تشديد اثرات منفى استرس روى مادر و جنين مى شود.
دريافت و احساس زن باردار از استرس تجربه شده:
افراد تفاوت هاى بارزى از نظر چگونگى درك استرس و ارزيابى شدت آن دارند (براى استرس مشابه و در شرايط يكسان). بنابراين در ارزيابى اثرات استرس در دوران باردارى بررسى شدت استرس از نظر زن باردار اهميت دارد.
استرس و اثرات آن روى رشد و تكامل روانى - حركتى كودكان:
استرس هاى دوره باردارى علاوه بر ايجاد عوارض در دوران باردارى و زايمان روى فرآيند رشد و تكامل ذهنى - روانى اثر سوء دارد و موجب اختلالات رفتارى در دوران كودكى مى شود. قرارگيرى در معرض استرس به ويژه در اوايل باردارى، بر رشد و تكامل مغز جنين اثر نامطلوبى گذاشته و موجب ضعف در توانايى هاى زبانى (كلامى) و هوش عمومى مى شود. بعضى از مطالعات اين اثرات را درازمدت و ماندگار توصيف كردند ولى بررسى هاى بيشترى براى اثبات اين موضوع لازم است.
از طرف ديگر استرس در باردارى و مصرف سيگار هركدام به طور مستقل با ايجاد علائم اختلال �كم توجهى - بيش فعالى� به ويژه در پسران همراه است. همچنين سطح بالاى اضطراب مادر در باردارى خطر بيمارى �سرشت دشوار� را در شيرخوار افزايش مى دهد. در واقع كودكانى كه سرشت دشوار دارند معمولاً الگوى خواب و تغذيه آشفته اى دارند و نيازمند توجه و مراقبت بيشتر هستند.
استرس كار و تأثير آن بر باردارى:
تاكنون مطالعاتى كه اثرات كار روى سرانجام باردارى را بررسى كرده اند نتايج متناقضى را نشان داده است. على رغم نتايج متفاوت و بعضاً متناقض بخش ثابت تمام مطالعات اين است كه �فعاليت فيزيكى سنگين، ايستادن و راه رفتن براى بيش از 5 ساعت� احتمال زايمان زودرس را افزايش مى دهد. ايستادن و قدم زدن در زمان هاى طولانى موجب تحت فشار قرار گرفتن عروق لگنى مى شود و به نوبه خود باعث كاهش خونرسانى به قلب، كاهش برون ده قلب و سرانجام كاهش خونرسانى به رحم و جنين (تأخير رشد جنين در رحم) مى شود. به علاوه راه رفتن زياد بعد از هفته سى (ماه هفتم باردارى) موجب انقباض هاى رحمى و زايمان زودرس مى شود